Displaying items by tag: Σκηνή

Η Εθνική Λυρική Σκηνή συνεχίζει την έντονη δραστηριότητα των τελευταίων μηνών και το Καλοκαίρι του 2012, παρουσιάζοντας ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε διάφορες περιοχές της χώρας. Πόλεις όπως το Κερατσίνι, το Ναύπλιο, η Σύρος, η Αντίπαρος, αλλά και τα αρχαία θέατρα της Μεσσήνης των Οινιάδων, αλλά και εντός Αθηνών του Ηρωδείου, αποτελούν σταθμούς της περιοδείας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Δείτε παρακάτω το πρόγραμμα χορού:

Βραδιά χορού στη Ρωμαϊκή Αγορά

30  Ιουνίου, 1 Ιουλίου 2012
Έναρξη 21.00
Τιμές εισιτηρίων: €16, €23, Φοιτητικό & παιδικό €10

Ρωμαϊκή Αγορά

Δύο κοντσέρτα για πιάνο των Μότσαρτ & Μπετόβεν χορογραφημένα για το Μπαλέτο της ΕΛΣ
Δύο μαγικές βραδιές, κάτω από την Ακρόπολη, στον υπέροχο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς θα παρουσιάσουν η ορχήστρα και το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο Ρενάτο Τζανέλλα θα παρουσιάσει δύο επιτυχημένες χορογραφίες του πάνω στο κοντσέρτο για πιάνο αρ. 23 του Μότσαρτ  και το κοντσέρτο για πιάνο αρ. 5 του Μπετόβεν. 

Ο Τζανέλλα σημειώνει:  Η βραδιά θα ξεκινήσει με το έργο του Μότσαρτ: μόνο το δεύτερο μέρος έχει χορογραφηθεί. Στα άλλα δύο μέρη ακούγεται μόνον η μουσική. Πρόκειται για μία σύγχρονη, μινιμαλιστική ερμηνεία της μουσικής με τίτλο Το ταξίδι, που αναπαριστά το πεπρωμένο ενός καλλιτέχνη: όλη του τη ζωή ταξιδεύει, αφήνοντας πίσω του τόπους και φίλους προκειμένου να ακολουθήσει το πάθος του. Αντίθετα, η χορογραφία στο έργο του Μπετόβεν αποτελεί φόρο τιμής στην κλασική, αυτοκρατορική όψη της τέχνης του χορού. Το έργο, το οποίο περιλαμβάνει τέσσερα βασικά ζευγάρια και δέκα ακόμα ζευγάρια που τα πλαισιώνουν, σχετίζεται με τον Ναπολέοντα και η έρευνα σχετικά με την μουσική σύνθεση φανερώνει την έμφαση στην ιστορική περίοδο της ναπολεόντειας αυτοκρατορίας. Με αυτό τον τρόπο αποτελεί την ιδανική βάση, ώστε να αναπτύξει κανείς τη γλώσσα του κλασικού χορού, την οποία έχω ανάγκη για τη δημιουργία μου. Δεν υπάρχει αφήγηση: σε αυτή την περίπτωση προτιμώ να με παρασύρει η μουσική».

Σολίστ, ο διαπρεπής πιανίστας Δημήτρης Τουφεξής.

Μουσική διεύθυνση Ηλίας Βουδούρης
Χορογραφία Ρενάτο Τζανέλλα
Σολίστ Δημήτρης Τουφεξής, πιάνο

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ Το ταξίδι (Κονσέρτο για πιάνο Νο 23)
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν Μπετόβεν έργο 73 (Κοντσέρτο για πιάνο Νο 5 «Αυτοκρατορικό»)

Με την Ορχήστρα, τους Α’ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de Ballet της ΕΛΣ

Παρουσίαση Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Εθνικής Λυρικής Σκηνής

6, 7 Ιουλίου 2012
Έναρξη 20.00
Είσοδος ελεύθερη

ΘΕΑΤΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑ

Την Παρασκευή 6 και το Σάββατο 7 Ιουλίου 2012 θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη ετήσια παρουσίαση της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της Ε.Λ.Σ. στο θέατρο Ολύμπια με ελεύθερη είσοδο.

Οι σπουδαστές της σχολής θα παρουσιάσουν δικές τους δημιουργίες αλλά και αποσπάσματα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, που διδάσκονται στην σχολή, υπό την καθοδήγηση του διευθυντή Γιάννη Ντοντσάκη.

Μια ευκαιρία να γνωρίσουμε τους χορευτές του αύριο και να έρθουμε σε επαφή με την νεανική δημιουργία.

Βραδιά νέων χορογράφων του μπαλέτου της ΕΛΣ

14, 15 Ιουλίου 2012
Έναρξη 20.00
Είσοδος ελεύθερη

ΘΕΑΤΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑ

Οκτώ χορευτές του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζουν τις χορογραφίες τους για δύο βραδιές στο θέατρο Ολύμπια. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, στο τέλος της καλλιτεχνικής περιόδου δίνεται η ευκαιρία σε όσους χορευτές το επιθυμούν να αναπτύξουν και να παρουσιάσουν μια δική χορογραφία με θέμα και μουσική της επιλογής τους. Τις χορογραφίες ερμηνεύουν οι συνάδελφοί τους, χορευτές του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

1. Beyond Time
Χορογραφία Μαρία Κουσουνή-Φίκα
Μουσική: α) Ντέηβ Μπρούμπεκ Αυτοσχεδιασμός στο κοντσέρτο για δύο πιάνα και ορχήστρα σε ντο ελάσσονα, του Ι.Σ. Μπαχ β) Γκαμπριέλα Μοντέρο Κοντσέρτο για βιολί σε μι ελάσσονα
Χορεύουν: Ελεάνα Ανδρεούδη, Βαγγέλης Μπίκος, Ζωή Σχοινοπλοκάκη, Στέλιος Κατωπόδης, Θ.Α.

2. Evergreen
Χορογραφία Γιώργος Βαρβαριώτης
Βοηθός χορογράφου Μήτση Στεργιανού
Μουσική: «Dark percussion», «The Kiss», έργα του Φίλιπ Γκλας
Χορεύουν: Zωή Σχοινοπλοκάκη, Ελεάνα Ανδρεούδη, Μάγδα Λαγογιάννη, Κατερίνα Κήκου, Μάνια Καραβασίλη, Πέτρος Κουρουπάκης, Πόπη Σακελλαροπούλου, Εσμεράλντο Μπίτρο, Δημήτρης-Ταουλάντ Φέρρα, Γεωργία Τρίτση, Μάγδα Κούκου, Βάλια Σπυρίδωνος

3. Τρία + 1
Χορογραφία Βιορέλ Μπερίντε
Μουσική: Κουρτ Βάιλ
Χορεύουν: Αλίνα Στεργιανού, Αντώνης Κορούτης, Έκτωρ Μπολάνο, Εσμεράλντο Μπίτρο

4. Othello
Χορογραφία Αγάπιος Αγαπιάδης
Μουσική: Έλλιοτ Γκόλντενταλ και Σεργκέι Ραχμάνινοφ
Χορεύουν: Αγάπιος Αγαπιάδης, Πόπη Σακελλαροπούλου, Κόμη Κλουκίνα, Γιάννης Μπενέτος, Έλτον Ντιμρότσι, Πέτρος Κουρουπάκης, Βαγγέλης Μπίκος, θ.α.

5. Aξιώνω άστρο καθαρό
Χορογραφία Φώτης Διαμαντόπουλος
Μουσική: Παραδοσιακή μουσική
Χορεύουν: θ.α.

6. A black label's night dream
Χορογραφία Γιάννης Μπενέτος
Μουσική: Βέμπερ Το φάντασμα του ρόδου, Τσαϊκόφσκι Λίμνη των κύκνων (αποσπάσματα)
Χορεύουν: Αγάπιος Αγαπιάδης, Βαγγέλης Μπίκος, Νίκος Μοσχής, Πέτρος Κουρουπάκης, Κόμη Κλουκίνα, Ζωή Σχοινοπλοκάκη, Μάγδα Λαγογιάννη, Μάγδα Κούκου, Ελεάνα Ανδρεούδη, Γιάννης Μπενέτος, Δημήτρης-Ταουλάντ Φέρρα

7. Man2Man
Χορογραφία Έλτον Ντιμρότσι
Μουσική: Ίγκορ Στραβίνκσι και Γκόραν Μπρέγκοβιτς
Χορεύουν: Αγάπιος Αγαπιάδης, Έλτον Ντιμρότσι

8. Παράλληλα...
Χορογραφία Θανάσης Σολωμός
Μουσική: Μπίμπερ Πασσακάλια
Χορεύουν: Αλεξάντερ Νέσκωβ, Φώτης Διαμαντόπουλος, Θανάσης Σολωμός

Όλοι χορεύουν βαλς!

Το Μπαλέτο της ΕΛΣ στο Φεστιβάλ Αιγαίου στη Σύρο

19, 20, 22 Ιουλίου 2012

Ώρα έναρξης: 20.00

Εισιτήρια  €15, €20, €30

Θέατρο Απόλλων, Ερμούπολη, Σύρος

Το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ταξιδεύει στο Φεστιβάλ Αιγαίου, στην Ερμούπολη της Σύρου, στο θέατρο Απόλλων, για να παρουσιάσει την παράσταση Όλοι χορεύουν βαλς! Πρόκειται για μια παρουσίαση αποσπασμάτων από τις χορογραφίες Στο Κενό, Όλοι χορεύουν βαλς, Γαλάζιος Δούναβης, Ρωμαίος και Ιουλιέττα του Ρενάτο Τζανέλλα,  καθώς και Δον Κιχώτης σε χορογραφία του Βλαντίμιρ Βασίλιεφ, οι οποίες παρουσιάστηκαν  την καλλιτεχνική περίοδο 2011/2 στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

Χορογραφία Ρενάτο Τζανέλλα
Με τους Α’ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de Ballet της ΕΛΣ

Προπώληση εισιτηρίων
από τα Ταμεία τoυ ΘΕΑΤΡΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ, Ακαδημίας 59-61, Αθήνα
Καθημερινά 9.00–21.00
Τηλ. πωλήσεις 210 3662 100, 210 3612 461, 210 3643 725
Ηλεκτρονική προπώληση www.nationalopera.gr

ΟΜΑΔΙΚΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ Τηλ. 210 3711 342

2012-05-16

Μέσα στην οικονομική ύφεση οι παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σημειώνουν πρωτοφανή εισπρακτική επιτυχία και μαγεύουν όλο και περισσότερους θεατές – παραδόξως, ακόμα και το σνομπ σε κλασικά ρεπερτόρια νεανικό κοινό. Η ΕΛΣ φιλοδοξεί να γίνει ένα ίδρυμα αντάξιο μιας μεγάλης πρωτεύουσας και ο νέος διευθυντής του μπαλέτου Ρενάτο Τζανέλα μοιάζει να το έχει πάρει προσωπικά.

Από την Βάσω Παπαγιαννακοπούλου. Φωτογραφία: Κατερίνα Τσατσάνη (D-TALES). Επιμέλεια φωτογράφισης: Γιώτα Διονυσοπούλου.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η κρίση τροφοδοτεί την τέχνη. Και αυτή είναι ίσως μια καλή στιγμή για να επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες, τις αξίες, τα αισθητικά μας κριτήρια, τις ψυχαγωγικές μας απαιτήσεις, αντί να «κηδεύουμε» τις πρόσφατες lifestyle εμμονές μας και να αφορίζουμε τους ανθρώπους που συμβόλιζαν τον όρο «καλοπέραση» μέχρι πρόσφατα. Δεν ξέρω αν αυτό θα λέγεται Όπερα, Μπιενάλε, Τρίτο Πρόγραμμα ή Εθνικό Θέατρο. Το μόνο που ξέρω είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου αναζητούν την ουσία, το διέξοδο από το αδιέξοδο, το αισθητικό αντίδοτο που θα τους γαληνέψει την ψυχή. Και αυτός μάλλον θα είναι ο νέος ρόλος-πρόκληση των τεχνών: όχι να σοκάρουν, αλλά να απογειώσουν.

Το 2015 η Εθνική Λυρική Σκηνή θα μετακομίσει από το κλασικό «Ολύμπια» της οδού Ακαδημίας στο νέο κτίριο του Ρέντζο Πιάνο στο Φάληρο και η αναγέννησή της φαίνεται να προετοιμάζεται από τώρα. Έχοντας ευτυχώς εξαιρεθεί από το νέο νόμο περί ενιαίου μισθολογίου στο δημόσιο, η ΕΛΣ, υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του μαέστρου Μύρωνα Μιχαηλίδη, διπλασίασε φέτος τις παραγωγές της, οργάνωσε το σύστημα προπώλησης των εισιτηρίων, έγινε πιο εξωστρεφής επικοινωνιακά, μειώνει το δανεισμό της και παρουσιάζει για πρώτη φορά πρωτογενές πλεόνασμα. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μόνο επιτυχημένων διοικητικών αποφάσεων, αλλά και αποτέλεσμα της κλισέ ατάκας του θεατρικού κόσμου «περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει στο κοινό».
Ναι, οι άνθρωποι της Λυρικής Σκηνής είναι ενθουσιασμένοι με το κλίμα που επικρατεί και υπερτονίζουν την καλή σχέση μεταξύ του Καλλιτεχνικού Διευθυντή και του Ρενάτο Τζανέλα. «Είναι τρομερό δίδυμο» μου είπε η Hώ Καλοχρήστου, η βοηθός του Τζανέλα. «Είναι εντυπωσιακό που η ΕΛΣ πηγαίνει τόσο καλά μέσα στην κρίση. Ο Ρενάτο από την αρχή ταίριαξε απόλυτα στην ομάδα. Έχει θετική ενέργεια, ευγένεια, χιούμορ, είναι προσιτός, η πόρτα του γραφείου του είναι πάντα ανοιχτή. Έκανε τους χορευτές να νιώσουν σημαντικοί».

Ο Ρενάτο Τζανέλα είναι μια χρυσή μεταγραφή της Λυρικής. Γεννήθηκε το 1961 στη Βερόνα της Ιταλίας και ξεκίνησε το μπαλέτο σε σχετικά μεγάλη ηλικία για επαγγελματίας χορευτής, στα 17. Τελειοποίησε τις σπουδές του στις Κάννες δίπλα στη Ροσέλα Χάιταουερ. Η πρώτη του επαγγελματική συνεργασία ήταν στο Μπαλέτο της Βασιλείας στην Ελβετία, συνέχισε στο Μπαλέτο της Στουτγάρδης, ενώ από το 1995 ως το 2005 διατέλεσε Διευθυντής του Μπαλέτου στην Κρατική Όπερα της Βιέννης καθώς και διευθυντής της Σχολής Μπαλέτου. Έχει δημιουργήσει περισσότερες από 70 χορογραφίες και έργα του έχουν χορέψει καλλιτέχνες διεθνούς κύρους σε κορυφαίες σκηνές του κόσμου.

Η απόφασή του να έρθει στην Ελλάδα ήταν πολύ συνειδητή. Θεωρεί πως είναι μια σπουδαία πρόκληση να δώσει ταυτότητα στο μπαλέτο της ΕΛΣ, μια ταυτότητα που μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσε να χτίσει. Συναντηθήκαμε στις πρόβες του Δον Κιχώτη. Ο Ρενάτο μόλις είχε έρθει από την Ελβετία να επιμεληθεί την πρόβα τζενεράλε και θα έφευγε ξανά την επόμενη μέρα. Η ζωή του είναι διαρκώς σε ένα αεροπλάνο. Εκείνος ζει στην Αθήνα, στην Καλλιθέα, ενώ η οικογένειά του, η γυναίκα του και τα 4 παιδιά του, στη Βιένη.

Από την Κρατική Όπερα της Βιένης στην Εθνική Λυρική Σκηνή της Αθήνας. Ποια ήταν για εσάς η μεγαλύτερη πρόκληση για να αναλάβετε αυτή τη θέση;

Έφυγα από τη Βιένη ύστερα από 10 χρόνια που σκηνοθετούσα και χορογραφούσα, ενώ παράλληλα ήμουν και υπεύθυνος του διδακτικού τμήματος της σχολής χορού στη National Opera της Βιένης. Ήταν μια έντονη δεκαετία επαγγελματικά. Αλλά εγώ ένιωθα όλο και πιο δυνατή τη φωνή μέσα μου να μου λέει ότι η χορογραφία πρέπει να γίνει ξανά η προτεραιότητά μου. Γιατί δουλεύοντας σε ένα τόσο μεγάλο οργανισμό, όπως η Όπερα της Βιένης, που ανεβάζει αμέτρητες παραγωγές κάθε χρόνο, διασπάσαι από την ουσία της δουλειάς, αναλώνεσαι στα διοικητικά, στα συμβόλαια, στα οικονομικά. Ήμουν πολύ νέος όταν ανέλαβα. Ήμουν μόνο 33 ετών όταν βρέθηκα να διευθύνω μια ομάδα 100 χορευτών και κάποια στιγμή ένιωσα ότι η καλλιτεχνική μου πλευρά δεν εξελισσόταν όσο ήθελα. Η γραφειοκρατία και το σύστημα καταλάμβαναν την ψυχή μου. Ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω ένα βήμα και να ξαναρχίσω από την αρχή: να χορογραφείς. Παραιτήθηκα λοιπόν από τη Βιένη και για πέντε-έξι χρόνια γύριζα τον κόσμο χορογραφώντας και δίνοντας παραστάσεις. Ένιωθα πολύ ευτυχής, επιβεβαίωσα στον εαυτό μου ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση, αλλά ύστερα από χρόνια πάλι ένιωθα να μου λείπει η σχέση με το θέατρο, με την ομάδα... Ήμουν σαν χαμένο παιδί δίχως σπίτι. Όταν δούλεψα πρώτη φορά στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο του 2009, είπα «αυτό είναι το μέρος που θα ήθελα να πάω». Όταν άνοιξε η θέση του Διευθυντή Μπαλέτου, δέχτηκα χωρίς ενδοιασμό. Η πρόκληση είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποια κληρονομιά, μια συγκεκριμένη ταυτότητα της Λυρικής Σκηνής. Δεν χρειάζεται να προστατεύσεις ή να διατηρήσεις κάτι. Είσαι απόλυτα ελεύθερος να χτίσεις κάτι καινούργιο. Ανεβάζοντας το Φάουστ στο Μέγαρο Μουσικής τον Ιανουάριο και προετοιμάζοντας τον Ρωμαίο και Ιουλιέτα που θα ανέβει το Μάιο, νιώθω πως έχω μια δημιουργική ελευθερία.

Ακούστηκαν εξαιρετικές κριτικές για τον Φάουστ. Έχω την αίσθηση ότι η ΕΛΣ έχει γίνει ένα πιο εξωστρεφές ίδρυμα.

Αυτό που μου άρεσε εδώ ήταν η προοπτική για τα πράγματα που μπορούν να γίνουν. Υπάρχει ένας νέος Καλλιτεχνικός Διευθυντής, ο κύριος Μιχαηλίδης, ο οποίος είναι μαέστρος και βρίσκεται κοντά στους χορευτές, δεν είναι ένας τεχνοκράτης μάνατζερ. Κατανοεί, γιατί είναι και ο ίδιος καλλιτέχνης. Εγώ φροντίζω τα υπόλοιπα που συμβαίνουν στη σκηνή, οπότε έχουμε ένα ωραίο, αρμονικό αποτέλεσμα. Γνωρίζουμε και οι δύο ότι πρέπει να δημιουργήσουμε, να παράγουμε, να προκαλέσουμε, να σπάσουμε τα όρια... Αυτός ήταν πάντα ο ρόλος μιας Λυρικής Σκηνής, ενός Opera House. Ο κίνδυνος ελλοχεύει όταν αντί να σκέφτεσαι και να δημιουργείς αρχίζεις να θυμάσαι. Και σ’ αυτή την περίοδο κρίσης είναι η ιδανική συγκυρία για να δημιουργήσουμε αντί να νοσταλγούμε τις περασμένες δόξες. Ο Φάουστ με ενθουσίασε όχι μόνο επειδή άκουσα άλλο ένα μπράβο στην καριέρα μου, αλλά -κυρίως- για την ένωση που δημιουργήθηκε μεταξύ μας.

Η σημασία της ομάδας;

Ακριβώς. Είναι πολύ συγκινητική η ομάδα που υποστηρίζει τις ιδέες σου χωρίς να ξέρει ακριβώς πού θα οδηγήσουν. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις το δημιουργικό σου ντελίριο, την τρέλα που έχεις στο μυαλό σου. Δεν μπορείς να εξηγήσεις την τρέλα, είσαι απλώς τρελός. Και αυτοί οι άνθρωποι με ακολούθησαν και με υποστήριξαν. Δεν υπερβάλω. Ένα από τα ωραιότερα πράγματα που έχουν συμβεί στην καριέρα μου ήταν το χειροκρότημα στην πρεμιέρα του Φάουστ που είχα όλη την ομάδα εκεί, τους χορευτές, τους σολίστ, τους μουσικούς, και νιώθαμε σαν να είχαμε πάρει το Champion’s League. Αυτό που έψαχνα, νιώθω ότι το βρήκα εδώ.

Ποιο ήταν το εμπόδιο που έπρεπε να υπερβείτε αναλαμβάνοντας;

Οι χορευτές ήταν «πεινασμένοι», πρόθυμοι να κάνουν πράγματα. Με εμπνέουν και νιώθω ελεύθερος να δημιουργήσω μαζί τους. Επειδή είμαι πάρα πολύ παθιασμένος με αυτό που κάνω, δεν μου αρέσει να το αποκαλώ δουλειά, δεν μου αρέσει η ρουτίνα, δεν μου αρέσει η λογική του τύπου «μα αυτό το κάνουμε πάντα έτσι», και επειδή η αποστολή μου είναι η δημιουργικότητα. Όταν ο αέρας γύρω μου το αποπνέει αυτό, νιώθω ευτυχισμένος. Ξέρω ότι δεν υπάρχει budget για ακριβές παραγωγές αυτή τη στιγμή, αλλά το ανθρώπινο δυναμικό είναι αυτό που σε κάνει πλούσιο.

Ασχοληθήκατε με το μπαλέτο σε σχετικά μεγάλη ηλικία, σωστά;

Ναι, ήμουν παίκτης του μπάσκετ και έκανα μια πολύ κανονική ζωή. Βρέθηκα εντελώς τυχαία σε μια πρόβα μπαλέτου και παρατηρώντας τους χορευτές να πετούν, να προσγειώνονται, να κάνουν στροφές με τόση χάρη, σκέφτηκα «Πόσο εστέτ άθλημα είναι αυτό. Μου αρέσει». Και σιγά σιγά το μπάσκετ μειώθηκε και αυξήθηκαν οι προπονήσεις στο μπαλέτο. Ευτυχώς, συνάντησα ανθρώπους που πίστεψαν στην ειλικρίνειά μου, στην αφοσίωσή μου, στην αφέλεια μου και με βοήθησαν. Και επειδή είχα γενναιόδωρη υποστήριξη, ίσως γι’ αυτό έγινα κι εγώ στην πορεία τόσο δοτικός επαγγελματίας. Επίσης, βασικό ήταν ότι ήθελα πάντα το καλύτερο, έθετα πολύ υψηλούς στόχους. Ήθελα καλή σχολή, καλούς καθηγητές και ως επαγγελματίας χορευτής πια προσπαθούσα να στοχεύσω σε δυνατές εταιρίες. Όπως λένε, «Βάλε στόχο το φεγγάρι και αν τυχόν αστοχήσεις, ίσως πετύχεις κανένα αστέρι».

Πρέπει να θέτουμε υψηλούς στόχους για να κατακτήσουμε το όνειρό μας;

Ο Στιβ Τζομπς έλεγε «Be hungry! Be foolish!». Ζούμε σε μια εποχή που οι συνθήκες μάς κλέβουν το συναίσθημα, την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, και οι πολιτικοί προσπαθούν να μας κάνουν να εξαρτώμαστε μόνο από αυτούς. Νιώθω ότι είναι πολύ σημαντικό να είσαι πεινασμένος, να έχεις μια αθώα αφέλεια και να κυνηγάς ειλικρινά το όνειρό σου. Στην τέχνη το χρειάζεσαι αυτό.

Ποιον ή τι θυσιάσατε για την καριέρα σας;

Θυσίασα την οικογένειά μου. Μόλις ξανασυνάντησα τον πατέρα μου, 77 ετών σήμερα, με τον οποίο δεν είχαμε επικοινωνία τα τελευταία 32 χρόνια, επειδή ήθελα να γίνω χορευτής. Αλλά και η οικογένεια η δική μου δεν έχει μια νορμάλ ζωή μαζί μου. Δύο μέρες είμαι εκεί, δύο μέρες εδώ. Στο Βερολίνο, στη Βερόνα, στη Ζυρίχη, στη Βιένη, στην Αθήνα και ξανά πίσω. Ο γιος μου λέει «είσαι συνέχεια σε ένα αεροδρόμιο». Δυστυχώς, δεν μπορείς να τα έχεις και τα δύο σε αρμονία. Θυσίασα την προσωπική μου ζωή για την καριέρα μου.

Τι κάνει κάποιον «καλλιτέχνη»;

«Καλλιτέχνες» υπάρχουν σε όλους τους τομείς: στο θέατρο, στη νομική, στα οικονομικά, στον αθλητισμό, στην πολιτική. Αποκαλείς κάποιον «καλλιτέχνη» επειδή έχει μια τρέλα μέσα του να υπερβεί τα όρια, να σπάσει τους φραγμούς και έχει το κουράγιο να υποστηρίξει τους ανθρώπους που υπερβαίνουν τον εαυτό τους, Θα επιστρέψω πάλι στον Στιβ Τζομπς που λέει ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι διαρκώς πεινασμένος για περισσότερους ρόλους, περισσότερα σόου, περισσότερες σκηνές. Και μετά έχει ανάγκη από μια σκηνή για να εκτονώσει όλη αυτή την τρέλα που έχει μέσα του.

Τι είναι αυτή η πείνα; Ματαιοδοξία;

Είναι πάντως μια πολύ κακή συνήθεια. Υπάρχουν δύο πλευρές, ειδικά αν είσαι επιτυχημένος καλλιτέχνης. Δεν είναι ότι θέλεις μόνο εσύ περισσότερα, αλλά και ο κόσμος περιμένει περισσότερα από σένα. Ο κόσμος κάνει την επιτυχία ενός καλλιτέχνη, όταν δηλαδή αποζητά όλο και περισσότερα από αυτά που έχεις να δώσεις.

Πιστεύετε ότι η κρίση -οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά- θα ωθήσει τον κόσμο πιο κοντά στην τέχνη; Θα δούμε νέα καλλιτεχνικά ρεύματα να γεννιούνται;

Έτσι κι αλλιώς θα είναι νέα, γιατί τίποτα δεν είναι το ίδιο πια. Πριν υπήρχε μια διάσπαση εδώ στην Ελλάδα, μια απομόνωση, ο καθένας ήταν κλεισμένος στο βασίλειό του, στους φίλους του, στο μικρόκοσμό του. Τώρα υπάρχει περισσότερη συνεργασία, μεγαλύτερος διάλογος και αυτή είναι μια καλή αρχή. Και ναι είναι αλήθεια ότι περισσότεροι πάνε στο θέατρο τώρα παρά στις καλές εποχές. Γιατί φοβούνται να ανοίξουν την τηλεόραση όταν πάνε σπίτι και να ακούσουν όλες αυτές τις δυσάρεστες προβλέψεις για το μέλλον. Ενώ πηγαίνοντας στο θέατρο νιώθεις ότι «αναπνέεις» για δυο ώρες. Χάνεσαι μέσα σε φανταστικούς κόσμους, χωρίς να πρέπει να μιλάς ή να τηλεφωνείς.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα γονιό που δεν θέλει το παιδί του να γίνει χορευτής, ειδικά αν είναι αγόρι;

Αυτό που θα έλεγα στους νέους γονείς είναι να μάθουν τα παιδιά τους καλύτερα, να ανακαλύψουν τα προσόντα τους και να προσπαθήσουν να υποστηρίξουν το ταλέντο τους. Να τους προσφέρουν, αν έχουν τη δυνατότητα, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γκάμα παιδείας. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να επιβάλλω στα παιδιά μου να ασχοληθούν με κάτι. Το μόνο που προσπάθησα ήταν να τους προσφέρω μουσική εκπαίδευση, γιατί ήθελα να έρθουν σε επαφή με τον υπέροχο κόσμο της μουσικής, αλλά με τα δύο μου μεγάλα παιδιά το εγχείρημα δεν πέτυχε. Θα προσπαθήσω με τα δύο μικρότερα, όμως.

Ποιο cultural tip θα δίνατε σε έναν τουρίστα που θα επισκεπτόταν την Ελλάδα;

Αυτό που θα του έλεγα σίγουρα είναι να μην επιστρέψει στην Ελλάδα για να ελέγξει αν έχουν αποκαταστήσει περισσότερες πέτρες στην οροφή της Ακρόπολης. Ιταλοί φίλοι μου που ζουν χρόνια εδώ λατρεύουν το ελληνικό θέατρο. Λένε ότι είναι φανταστικό. Δυστυχώς εγώ λόγω της γλώσσας δεν μπορώ να το εκτιμήσω. Ξέρω ότι υπάρχουν πολύ αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις. Πηγαίνω σε τυπικά τουριστικά μέρη και προσπαθώ να απολαύσω αυτή την ιδιότητά μου εδώ.

Όταν είστε ψυχολογικά πεσμένος, ποια σκέψη σας κάνει να συνεχίσετε;

Χρειάζομαι ηρεμία και να μείνω λίγη ώρα απομονωμένος με τον εαυτό μου. Αυτό με επαναφορτίζει απίστευτα. Όταν είμαι στην Αθήνα και έχω μια κακή μέρα, επειδή μένω στην Καλλιθέα, σταματάω με το τρένο στο Μοναστηράκι και περπατάω ως το Θησείο. Περνάω από τη Ρωμαϊκή Αγορά, από την Ελληνική Αγορά, βλέπω την Ακρόπολη... Αυτή η βόλτα με αναζωογονεί απίστευτα. Να κοιτάς τον ήλιο να δύει και να σκέφτεσαι ότι αύριο είναι μια άλλη μέρα και ο ήλιος θα ανατείλει ξανά.

H φωτογράφιση έγινε στην Εθνική Λυρική Σκηνή στη διάρκεια της γενικής πρόβας του έργου Δον Κιχώτης.

Μάρτιος 2012

Πηγή: http://www.madamefigaro.gr