[του Γρηγόρη Τραγγανίδα]
Με κινητοποιήσεις ξεκίνησε ο Οκτώβριος για τους εργαζόμενους στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Οι οποίοι, όπως προκύπτει από τις καταγγελίες τους, αντιμετωπίζουν ένα λανθάνον εργασιακό «πογκρόμ», εκ μέρους της διοίκησης και – κατ’ επέκταση – του υπουργείου Πολιτισμού, με όχημα την καλλιτεχνική απαξίωσή τους και προορισμό, την ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και παιδείας στην Ελλάδα, προς όφελος του «πολιτιστικού» κεφαλαίου.
Το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΛΣ, ξεκίνησε μια καμπάνια ενημέρωσης του κοινού, μοιράζοντας την ανακοίνωσή του πριν την έναρξη παραστάσεων στο «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» – όπου, ως γνωστόν, «μαντρώθηκαν» στο όνομα της «ιδιωτικοοικονομικής ευελιξίας», τόσο η ΕΛΣ, όσο και η Εθνική Βιβλιοθήκη – για την επίθεση απαξίωσης της Σχολής Χορού της ΕΛΣ, της μοναδικής, δηλαδή, κρατικής σχολής κλασικού μπαλέτου στην χώρα.
Όπως τονίζει λοιπόν το Σωματείο, «ο Διευθυντής Σπουδών της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής της ΕΛΣ, τον Ιούλιο, απομάκρυνε συνάδελφό μας (πρώτη χορεύτρια του μπαλέτου της ΕΛΣ από τα καθήκοντά της ως καθηγήτρια στην Σχολή της ΕΛΣ, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τον κώδικα δεοντολογίας (με τον οποίο έστησε ένα ολόκληρο κατηγορητήριο εις βάρος της), επειδή τόλμησε να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί του.
»Στη συνέχεια, τρεις ακόμα συναδέλφισσες μας, πρώτες χορεύτριες και σολίστ της ΕΛΣ, παραιτήθηκαν από τα καθήκοντά τους ως καθηγήτριες της Σχολής Χορού της ΕΛΣ, εξαιτίας της αυταρχικής και απαξιωτικής συμπεριφοράς του Διευθυντή Σπουδών της Σχολής.».
Ως εκ τούτου, οι εργαζόμενοι θέτουν τρία βασικά ερωτήματα:
«Γιατί το Υπουργείο δεν παίρνει θέση, ενώ ταυτόχρονα αδιαφορεί για τη μη αξιοποίηση καταξιωμένων καλλιτεχνών (όπως οι πρώτοι χορευτές του Μπαλέτου της ΕΛΣ) που έχουν πολύχρονη εμπειρία στην εκπαιδευτική διαδικασία;
Γιατί τόσο καιρό η διεύθυνση της ΕΛΣ αντί να απομακρύνει τον άνθρωπο που δημιουργεί όλα αυτά τα προβλήματα στο θέατρο, συνεχίζει με τη στάση της να επιβραβεύει τις αυταρχικές μεθόδους, την απαξιωτική συμπεριφορά και τις στημένες ενέργειες του διευθυντή σπουδών της Σχολής Χορού;
Μήπως τελικά η επιλογή της είναι να έχει τέτοιου είδους διευθυντές και προϊστάμενους στον μεγαλύτερο καλλιτεχνικό οργανισμό της χώρας μας;».
Γιατί, όμως, να υπάρχει η ανάγκη για τέτοιες επιλογές διευθυντών και προϊσταμένων;
Το Σωματείο αναδεικνύει, μέσω ρητορικών, μάλλον, ερωτήσεων, τους πραγματικούς λόγους, πίσω από τη «σκηνή». Λόγους που σχετίζονται με την απόλυτη και πλήρη εμπορευματοποίηση του καλλιτεχνικού έργου και των συντελεστών του, οι οποίοι εξαρτώνται πλήρως – άρα, κατ’ επέκταση και τα λυρικά θέατρα – από ένα τεράστιο και πολυπλόκαμο «δίχτυ» εργολαβικών καλλιτεχνικών επιχειρήσεων και γραφείων «μάνατζερ», με ενοικιαζόμενους καλλιτέχνες και δυσθεώρατους τζίρους, που ορίζουν, ουσιαστικά, ποιος θα τραγουδήσει τι, για πόσες παραστάσεις, με τι κόστος και κέρδος.
Ορίζουν, δηλαδή, ουσιαστικά, τον ίδιο τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό των θεάτρων, με αποκλειστικό σκοπό, το όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος των αφεντικών αυτού του δυναμικού κλάδου της «πολιτιστικής βιομηχανίας».
Το Σωματείο υπογραμμίζει, λοιπόν, στην ανακοίνωσή του, ότι «ταυτόχρονα, μας προβληματίζει η κατεύθυνση της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της Λυρικής αλλά και της επιλογής ρεπερτορίου του Μπαλέτου της ΕΛΣ. Με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται ότι η Σχολή προετοιμάζει χορευτές και καθηγητές χορού που έχουν εξειδίκευση στο σύγχρονο χορό. Δηλαδή μια δεύτερη ΚΣΟΤ» (σσ: Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης).
Προκύπτουν, λοιπόν, ακόμη μερικά εύλογα ερωτήματα:
«Τι γίνεται με τον κλασικό χορό;
Από πού θα βγουν οι νέοι χορευτές για το μπαλέτο της ΕΛΣ;
Περιμένουμε να τους βρούμε μόνο από τις ιδιωτικές σχολές χορού;
Για πόσο καιρό για τις ανάγκες του κλασικού ρεπερτορίου θα ανατρέχουμε σε διεθνείς διαγωνισμούς;».
Και προσθέτει:
«Εμείς, οι εργαζόμενοι του θεάτρου, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αξιόλογοι χορευτές ή χορεύτριες που έρχονται (μέσω διεθνών διαγωνισμών), συνήθως αποχωρούν σύντομα από την Ελλάδα γιατί δεν υπάρχει κλασικό ρεπερτόριο στο προγραμματισμό του θεάτρου.
Ζητάμε:
Να απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του ο διευθυντής σπουδών της Σχολής Χορού και να επανέρθουν οι συναδέλφισσες – καθηγήτριες στη σχολή.
Να καταργηθεί ο Κώδικας Δεοντολογίας που έχει συντάξει η Σχολή καθώς επιβεβαιώνεται ότι αποτελεί εργαλείο στα χέρια της εκάστοτε Διοίκησης, όχι για να προστατέψει τους εργαζόμενους από κακοποιητικές συμπεριφορές και περιστατικά παρενόχλησης, αλλά για να τους «τρομοκρατήσει» και να τους «φιμώσει», ακόμα και να τους απομακρύνει από τα καθήκοντά τους με συνοπτικές διαδικασίες.
Να ενισχυθεί η Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού προσλαμβάνοντας το απαραίτητο διδακτικό προσωπικό με σταθερές σχέσεις εργασίας και να αναβαθμιστούν τα προγράμματα σπουδών με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας. Να αξιοποιούνται οι χορευτές του μπαλέτου της Ε.Λ.Σ ως καθηγητές. Η Σχολή Χορού να λειτουργεί στην κατεύθυνση του βασικού τροφοδότη του δυναμικού του μπαλέτου της ΕΛΣ, με σταθερή στόχευση το κλασσικό ρεπερτόριο, καθώς η ΕΛΣ είναι το μόνο κρατικό θέατρο που μπορεί να αναλάβει την οργάνωση τέτοιων παραγωγών όπου το κόστος αντικειμενικά είναι πολύ μεγάλο, αξιοποιώντας ταυτόχρονα γηγενές προσωπικό.».