"Σας ζητώ συγνώμη για την ταλαιπωρία", είπε ο Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνις Γεωργιάδης σε συνέντευξή του, απευθυνόμενος στις Σχολές Χορού.
Ας δούμε λοιπόν την "ταλαιπωρία":
Οι Ερασιτεχνικές Σχολές Χορού, λειτουργούν μόνο 10 μήνες το χρόνο, πληρώνουν για 12, αποτελούν το φυτώριο των αυριανών χορευτών, απασχολούν εκατοντάδες καθηγητές και στηρίζουν με τις παραστάσεις τους θέατρα και βιομηχανίες ρούχων.
Τώρα είναι κλειστές με κρατική εντολή για 6,5 μήνες, σε διάστημα 9 μηνών λειτουργίας!
Πληρώνουν εν τω μεταξύ 60% του ενοικίου τους (εκτός του τελευταίου μήνα), ασφαλιστικές εισφορές των ταμείων τους, δημοτικά τέλη για πολύ μεγάλους χώρους και ηλεκτρικό ρεύμα, πάγια έξοδα και έξοδα συντήρησης.
Έως εδώ θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί: "οι έκτακτες συνθήκες" το επέβαλαν. Καλώς!
Όμως οι έκτακτες συνθήκες δεν επέβαλαν την οικονομική ισοπέδωση των επιχειρήσεων, την επιλεκτική μεταχείριση, ούτε την με έμμεσο τρόπο συρρίκνωση του κλάδου!
"Και σε αυτή την κρίση βασικά εργαλεία για τη θεμελίωση αλλά και τη νομιμοποίηση των περιορισμών είναι η εφαρμογή της αρχής της ισότητας σε συνδυασμό με την εφαρμογή της αναλογικότητας και τις αναγκαίες σταθμίσεις."
→ https://www.syntagmawatch.gr/trending-issues/i-syntagmatiki-kathimerinotita-tis-pandimias
Ας δούμε και το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τον αντίκτυπο των μέτρων κατά της COVID-19 στη δημοκρατία, τα θεμελιώδη δικαιώματα και το κράτος δικαίου:
"..υπενθυμίζει ότι, ακόμη και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, πρέπει να υπερισχύουν οι θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου, της δημοκρατίας και του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Ολα τα μέτρα, οι παρεκκλίσεις και οι περιορισμοί, υπόκεινται σε τρεις γενικές προϋποθέσεις, την αναγκαιότητα, την αναλογικότητα με τη στενή έννοια και την προσωρινότητα".
Ας πάρουμε λοιπόν τον πρώτο όρο:
Αναγκαιότητα:
Δικαιολογημένη ίσως στην πρώτη φάση της πανδημίας, λόγω του ότι ήμασταν σε αχαρτογράφητα νερά.
Διαπιστώθηκε όμως, ότι οι Σχολές Χορού λειτούργησαν με αυστηρά πρωτόκολλα ασφαλείας, πειθαρχημένα, με αποτέλεσμα μηδενικά κρούσματα. Αν συνυπολογίσουμε δε, ότι στην πλειοψηφία τους οι μαθητές των Ερασιτεχνικών Σχολών Χορού είναι 4-12 ετών, ελάχιστοι σε σχέση με άλλες πληθυσμιακές ομάδες, πηγαίνουν ήδη στα Σχολεία τους διότι η πολιτεία τους θεωρεί "μικρής επικινδυνότητας" ηλικιακή ομάδα, κάνουν μάθημα ανά ώρα, μεσολαβούν διαλείμματα, θερμομετρούνται και μπορούν να φορούν μάσκα στα μαθήματα, πόσο αναγκαίο μπορεί να είναι ένα τέτοιου τύπου lockdown; Γιατί όχι λειτουργία με μέτρα;
Αναλογικότητα:
Ούτε στη διάρκεια του lockdown, ούτε στην οικονομική βοήθεια υπήρξε αναλογικότητα σε σχέση με άλλους κλάδους.
Οι Ερασιτεχνικές Σχολές Χορού, δεν εισπράττουν δίδακτρα κατά τη διάρκεια του lock down (όπως γίνεται στις Επαγγελματικές Σχολές).
Η επιστρεπτέα προκαταβολή δεν μπόρεσε να καλύψει ούτε καν τα πάγια έξοδα, πόσο μάλλον την επιβίωση των επιχειρηματιών του κλάδου. Πολλές σχολές, το σύστημα τις απέρριψε.
Αν συνυπολογιστεί δε η επιστροφή κάποιου ποσοστού, τα πράγματα τότε είναι πραγματικά τραγικά!
Το Κράτος ως τώρα δεν ανέλαβε ούτε την ελάχιστη ευθύνη του, να απαλλάξει εντελώς τις επιχειρήσεις αυτές, από όλες τις πάγιες οικονομικές απαιτήσεις για όσο διάστημα παραμένουν κλειστές με κρατική εντολή.
Μαθήματα on line κάνουν ελάχιστες Σχολές, τα οποία παρακολουθούν λίγα παιδιά.
Είναι ο μόνος ή ένας από τους ελάχιστους κλάδους, που δεν μπορεί να αντικαταστήσει την δια ζώσης διδασκαλία με on line μαθήματα. Περιοριζόμαστε σε μαθήματα "συντήρησης".
Μιλάμε για Χορό, αν μπορούσε να γίνεται στις κρεβατοκάμαρες, δεν θα χρειαζόταν να επενδύουμε σε τεράστιους χώρους!
Δεν θα υπήρχαν συγκεκριμένες και αυστηρές προδιαγραφές!
Είμαστε καλλιτεχνική εκπαίδευση, ενημερωθείτε κύριε Υπουργέ! Την ίδια στιγμή επιχειρήσεις ανοιχτές, χαρακτηρίζονται πληττόμενες και συνεχίζουν να παίρνουν οικονομική ενίσχυση! Όλος ο Δημόσιος τομέας και μια μεγάλη γκάμα ιδιωτικών επιχειρήσεων δεν έχουν υποστεί καμία μεταβολή στο εισόδημα τους (καλώς), επιπλέον υπάρχουν κλάδοι οι οποίοι αποκόμισαν τεράστια κέρδη!
Προσωρινότητα:
Το "Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού" ταιριάζει στην περίπτωση αυτή.
Πόσο προσωρινό μπορεί να θεωρηθεί ένα τέτοιο τερατώδες lockdown, τριών συνεχόμενων μηνών με πιθανότητα να συνεχιστεί για έναν η δύο μήνες ακόμη;
Η Κυβέρνηση στην περίπτωση αυτή, νομίζουμε ότι πέτυχε Ευρωπαϊκή πρωτιά: κατέρριψε τρεις θεμελιώδεις αρχές ενός κράτους δικαίου, θυσιάζοντας κυριολεκτικά όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης (προκειμένου να "διαχειριστεί" την κατάσταση) και τελικά " προσωρινά" καταργώντας την.
Εν κατακλείδι κ. Υπουργέ, ευχαριστούμε για την "ταλαιπωρία"!
Ταλαιπωρία όμως η αφανισμός;
Η ερώτηση προς την Κυβέρνηση είναι:
Έχει δικαίωμα ένα κράτος δικαίου, να επιβάλλει υπό τις παρούσες συνθήκες τέτοιου είδους περιορισμού του δικαιώματος στην εργασία μέτρα, χωρίς τις απαραίτητες αντισταθμιστικές παροχές;
Βασιλική Μαρούλη.
Διευθύντρια Ερασιτεχνικής και Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού.
Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών.