Παραμένοντας στο γαλλικό περιβάλλον του σύγχρονου χορού, το Φεστιβάλ παρουσιάζει φέτος για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τον Πιερ Ριγκάλ, έναν χορογράφο που έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια χάρη στο ευφυές κινησιολογικό του λεξιλόγιο, την ευρηματική χρήση της τεχνολογίας και το σουρεαλιστικό του χιούμορ. Η παράσταση Press βασίζεται σε μια έξυπνη μεταφορά: ο σύγχρονος άνθρωπος που βλέπουμε στη σκηνή «πιέζεται» από τις καταστάσεις, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, αφού βρίσκεται στην «πρέσα» ενός χώρου που διαρκώς μικραίνει! Διερευνώντας τη σχέση της κοινωνίας μας με την «πίεση», ή αλλιώς με τη «σύνθλιψη», ο Ριγκάλ δημιουργεί μια παράσταση γεμάτη έξυπνες εικόνες και νόημα.

Τη σκυτάλη παίρνει ο Νοτιοαφρικανός Γκρέγκορυ Μακόμα, επίσης γνώριμος του κοινού της Καλαμάτας. Ο Μακόμα, με το διεισδυτικό και ποιητικό του βλέμμα, επανέρχεται με την νέα του παραγωγή Exit/ Exist, μια παράσταση για έναν χορευτή, έξι μουσικούς και το πνεύμα ενός προγόνου. Συνδυάζοντας τη δυτική εκπαίδευσή του με την αφρικανική μνήμη του, ο Μακόμα δημιουργεί μια παράσταση για τη μνήμη και την Ιστορία, που μας ζητά να σταματήσουμε για μια στιγμή και να κοιτάξουμε πίσω, να παρατηρήσουμε τη γενναία στάση ενός προγόνου για να μπορέσουμε ν’ ατενίσουμε το μέλλον με άλλο βλέμμα. Για να μας οδηγήσει εκεί, ο Μακόμα επανεφευρίσκει τη μαγεία που έχει η γλώσσα των ποιητικών εικόνων και της μουσικής.

Η Κύπρια Λία Χαράκη, χορογράφος με έντονο καλλιτεχνικό στίγμα και χαρισματική ερμηνεύτρια, είναι από τους καλλιτέχνες που την εξέλιξή τους το Φεστιβάλ έχει παρακολουθήσει στενά. Ξαναγυρίζει στην Καλαμάτα με το σόλο της Tune in, σπουδή πάνω στο πώς μια μινιμαλιστική, επαναληπτική κίνηση μπορεί να γεννήσει συναίσθημα στον ερμηνευτή και κατ’ επέκταση στον θεατή. Δείγμα μιας σίγουρης πλέον καλλιτεχνικής γραφής, το έργο είναι ένα ταξίδι προς το σημείο γέννησης της κίνησης μέσα από τη σχέση της με την προσωπική τελετουργία.

Την ίδια βραδιά το κοινό θα παρακολουθήσει τη νέα δουλειά της Σοφίας Μαυραγάνη Autogoal #05, που καταπιάνεται με αυτοσαρκασμό και σπιρτάδα με το θέμα της σχέσης αθλητή-προπονητή. Ποιος έχει το πάνω χέρι; Μέσα από την έννοια του παιχνιδιού, κινητήριας δύναμης του πολιτισμού, η θεατρική σύμβαση πότε επικυρώνεται και πότε ακυρώνεται, το σοβαρό επικαλύπτει το αστείο και τούμπαλιν, και εντέλει το ίδιο το παιχνίδι αυτο-βραβεύεται ως νικητής.

H Yelp dance co. με χορογράφο τη Μαριέλα Νέστορα είναι μια από τις ελληνικές ομάδες που αναδείχθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και δραστηριοποιείται από τότε με ιδιαίτερο καλλιτεχνικό στίγμα. Η παράσταση A-M I έχει ως θέμα το πώς «διαβάζει» ο θεατής την κίνηση των χορευτών στη σκηνή, από την απλή κατανόησή της μέχρι την δημιουργία εικόνων από τον ίδιο με αφορμή αυτό που βλέπει. Η ποιητική του λόγου, της εικόνας που παράγεται μέσα από τη σχέση της με την κίνηση, το φορτίο που φέρει στη σκηνή ένας χορετυτής ή ένας σχολιαστής, είναι μερικές από τις πτυχές αυτού του έργου.

Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του φετινού προγράμματος είναι η παράσταση της αμερικανίδας χορεύτριας και χορογράφου Pat Catterson, που θα ερμηνεύσει το Trio A (1966) της Υβόν Ράινερ. Το Trio A δημιουργήθηκε και πρωτοπαρουσιάστηκε μέσα στο μυθικό περιβάλλον της Judson Church από μια καλλιτέχνιδα που επηρέασε όσο λίγοι την εξέλιξη των πραγμάτων στην πρωτοπορία της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1960, σημαδεύοντας, παρά τη σύντομη διάρκειά του, την ιστορία του σύγχρονου χορού. Στην παράσταση της Πατ Κάττερσον θα παρουσιαστούν τρεις παλαιότερες εκδοχές: Forward (1966), Facing (1999, με τη συμμετοχή της Σάνιας Στριμπάκου) και Retrograde (1970). Την ίδια βραδιά θα παρουσιαστεί με δώδεκα συμμετέχοντες του Εργαστηρίου η χορογραφία της Υβόν Ράινερ We shall run (1963) – μια σύνθεση που θέτει ερωτήματα πάνω στη συλλογική κίνηση, καθώς οι ερμηνευτές τρέχουν σε διάφορες κατευθύνσεις πάνω σε διαφορετικά αλλά προκαθορισμένα μοτίβα υπό τους ήχους του Ρέκβιεμ του Μπερλιόζ. Το κοινό θα έχει επίσης την ευκαιρία να δει μια πρόσφατη ταινία της Ράινερ πάνω σε μια χορογραφία της για/και με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ.

Το φετινό φεστιβάλ θα κλείσει με μια ελληνική παράσταση: Era poVera της Πατρίσιας Απέργη, που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα εξέλιξε τη δουλειά της από πρωτόλεια σε ώριμη καλλιτεχνική γραφή. Η νέα δημιουργία της ομάδας της Αερίτες ερευνά το πώς λειτουργούν οι άνθρωποι μέσα στον αστικό λαβύρινθο των δρόμων. Η πόλη, το σώμα και οι μνήμες της, οι κατοικήσεις και τα φαντάσματά της, ο αγώνας επιβίωσης γίνονται το πρωτογενές υλικό της ομάδας. Οι μονάδες γίνονται σύνολο και η νέα ομάδα, καθρέφτης ενός κοινωνικού συνόλου, αναζητά τη φωνή της. Οι χοροί του δρόμου συναντούν τον σύγχρονο χορό, η απορία γίνεται οργή και η οργή βρίσκει το δρόμο της για να εκφραστεί: μια δυναμική παράσταση με καλλιτεχνική αλλά και πολιτική άποψη.

Δύο ακόμα ελληνικές συμμετοχές θα ανακοινωθούν σύντομα μαζί με τις παράλληλες εκδηλώσεις, που περιλαμβάνουν παραστάσεις, συναυλίες, προβολές, αφηγήσεις, μαθήματα χιπ χοπ και συζητήσεις με τους καλλιτέχνες και προσδίδουν στην πόλη την εορταστική ατμόσφαιρα ενός φεστιβάλ.